Post numer 8.

Szczurki, a ja!

Witajcie!

  W dzisiejszym poście opowiem wam o więzi, która łączy mnie i moje szczurki. Jest to bardzo skomplikowane, gdyż chwile, które są dobre jak i złe kumulują się w coś wielkiego, coś o niesamowitej mocy. Sprawia to, że coraz bardziej jesteśmy do siebie przywiązani. Moim zdaniem właśnie to złe wspomnienia zbliżają nas do siebie. Jedynym dowodem na to jest sytuacja, która zdażyła nam się niedawno. A mianowicie. Kilka dni temu Jeremiasz wszedł  między szczeliny grzejnika (wystraszył go pies). Biedny szczur siedział tam ok. 30 minut. Naszczęście dzięki temu, że się obudziłem i zauważyłem wszystko wydostał się. Podszedłem do grzejnika i wołałem go. Wyszedł! Wszedł mi na rękę i po niej dostał się na moje ramie. Wtulił mi się w szyję i nie chciał zejść. Biedny był bardzo przestraszony, a razem z nim i Ja. Dłuższy czas nie mogłem się po tym otrząsnąć. On pewnie też....

Teraz, z perspektywy czasu myślę, że tak miało być. Są też dobre strony tego. Jestem do Jeremiasza bardziej przywiązany i strasznie się o niego boję. Mam nadzieje, iż w przyszłości nie doświadczy (ani Jeremiasz, ani Fretka) już takiego strachu.

                                                                Szczurek i Ja (troszkę nie ogarnięty) :).

     Zapraszam do obserwacji mojego bloga! :D